சேரன் என்ற சிறுவன் எப்போதும் புதிர் கதைகளையும் புது இடங்களைச் சந்திப்பதையும் விரும்புவான். ஒரு நாள் பள்ளி முடிந்து, வழக்கமாக வீட்டிற்குச் செல்லும் பேருந்தில் ஏறினான். ஆனால், அன்றைய மாலை நேரம் சரியானது அல்ல! பேருந்து வழக்கமானது போலவே இருந்தாலும், அதன் வழிப்படத்துக்கு வேறு ஒரு இடம் காட்டப்பட்டது.
“சரி, இது புதிதாகத் தோன்றுகிறது!” என்று சேரன் நினைத்தான். அவனுக்கு புதுமையான இடங்களை ஆராய்வதில் எப்போதுமே ஆர்வம் இருந்தது. பேருந்து நகரத் தொடங்கியதும், டிரைவரின் மூடுபனியில் மறைந்த முகம் வித்தியாசமாக தெரிந்தது. பேருந்து நகரும் போதிலும், அது மெல்ல மாயமான இடங்களைத் தவறாமல் கடந்து சென்று கொண்டிருந்தது. பேருந்து நகரும் போது, ஜன்னலுக்கு வெளியேபார்த்தால், அசாதாரணமான காட்சி தோன்றியது.
சேரன், “இது உண்மையா அல்லது நான் கனவு காணுகிறேனா?” என்று யோசித்தான். ஜன்னலின் வெளியில் அலைபாயும் பறவைகள், மிதக்கும் குன்றுகள், வானத்தில் மிதந்தோடும் ஆறுகள் – எல்லாம் புனைவுகளால் ஆனது போல் இருந்தது.
பேருந்து ஒரு வித்தியாசமான நகரத்தில் நிறுத்தியது. அங்கு உள்ள மக்களெல்லாம் வித்தியாசமாக சப்தம் செய்தனர். மாயமான குரல்கள், வண்ணமயமான ஆடைகள், மற்றும் அசாதாரணமான வாகனங்கள்—அனைத்தும் சேரன் பார்த்ததிலேயே புதிது. பேருந்தில் இருந்த மற்ற பயணிகளும் சாதாரண மக்கள் இல்லை போலவே இருந்தனர்; ஒருவருக்கொருவர் பார்ப்பதில்லை, ஆனால் எல்லோரும் வித்தியாசமாக தோன்றியவர்கள்.
நகரத்தின் மையத்தில் ஒரு பெரிய க برجம் இருந்தது. பேருந்து எங்கு செல்லுமோ, அந்த برجமும் சென்று கொண்டிருந்தது. அதிசயப்பட்ட சேரன், டிரைவரிடம் கேட்கத் துணிந்தான், “இது என்ன நகரம்? நாங்கள் எங்கே இருக்கிறோம்?”
டிரைவர் ஒரு புனைவான சிரிப்புடன், “இது ஒரு வெற்றிட நகரம். உனக்கு மட்டுமே இந்த நகரம் தெரியும். உன் சாகசங்களுக்கு இதுவே இடம்!” என்றார்.
அதற்குப் பிறகு, சேரன் அங்கு நடந்த அனைத்து விசித்திர நிகழ்வுகளையும் பார்த்து மகிழ்ந்தான். அங்கிருந்த மரங்கள் பேசின, பூக்கள் நடனமாடின, பறவைகள் பாட்டு பாடின. சேரனுக்கு ஏதோ மாயாஜாலத்தில் மூழ்கியது போலிருந்தது.
பேருந்து மீண்டும் நகரத் தொடங்கிய போது, சேரன் புரிந்துகொண்டான், இது வெறும் ஒரு பயணம் மட்டுமல்ல, மெய் சிலிர்க்கும் புதிய அனுபவம். பேருந்து இயல்பான உலகத்திற்கு திரும்பும் போது, சேரனின் மனதில் அந்த அனுபவம் என்றும் நிழலாடியபடி இருந்தது.
